“A których przeznaczył, tych i powołał, a których powołał, tych i usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych i uwielbił.” List do Rzymian 8:30
Po opisaniu naszych zmagań z ciałem po nawróceniu (Rzymian rozdział 7), Paweł w rozdziale 8 mówi o niektórych z zalet jakie wynikają z naszego usprawiedliwienia. Ten rozdział jest dobrze znany z tego jak opisuje życie w Duchu i dyskusję “ordo salutis” - porządku zbawienia (wersy 28-30). Wersety z Listu do Rzymian 8:28-30 są czasem określane przez teologów “Złotym Łańcuchem Zbawienia”, stąd też tytuł artykułu.
Chociaż Paweł nie zajmuje się w tym fragmencie uświęceniem, to zawiera Boże dzieło upodabniania nas do Bożego Syna w swoim złotym łańcuchu (wers 29). Zauważmy też, że nasza adopcja jako współdziedziczących ze Zbawicielem (Rzymian 8:14-17) jest startowym punktem do Pawła do rozpoczęcia rozważań o predestynacji i wybraniu w porządku zbawienia (ordo salutis) i szczegółowej prezentacji tych tematów w rozdziałach 9-11. Możemy oczywiście spróbować patrzeć na wybranie w sposób niepołączony z praktyczną rzeczywistością, ale Pismo umiejscawia tą doktrynę w wielkiej miłości Ojca do Jego ludu, miłości która poruszyła Go do uczynienia nas Jego dziećmi. Boskie wybranie jest nauczane niewłaściwie jeżeli nie jest nauczane jako pociecha dla wierzących i jako wezwanie do rozważania Bożej chwały. Ono jest podstawą naszej nadziei w Bogu, który “współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani” (Rzymian 8:28).
Wszyscy chrześcijanie wierzą w jakąś formę predestynacji ponieważ List do Rzymian 9:28-30 i inne fragmenty (Malachiasza 1:2-3; Efezjan 1:11-12) uczą, że Bóg wybrał niektórych ludzi do zbawienia. Pytaniem jest jednak, na jakiej podstawie Bóg dokonuje swojego wyboru? Czy Pan “patrzy przez korytarze czasu” i wtedy wybiera tych, o których wie wcześniej że odpowiedzą na ewangelię? Czy, po prostu obdarza swoją specjalną, zbawczą miłością niektórych, miłością gwarantującą że oni zaufają Chrystusowi? Wiele można by napisać w odpowiedzi na te pytania, ale najistotniejszym jest fakt, że boska przedwiedza (ang. foreknowledge) jakiej uczy Pismo Święte zajmuje się decyzją Ojca by obdarzyć swoim uczuciem jego wybranych. Boża przedwiedza z pewnością obejmuje wiedzę o tym jak osoba będzie się zachowywać, ale być poznanym przez Boga (Galacjan 4:9) oznacza przede wszystkim być przez niego kochanym w specjalny sposób. Kochamy Boga ponieważ on pierwszy nas umiłował (1 Jana 4:19), a Boża szczególna miłość prowadzi jego szczególnych ludzi do naśladowania Jezusa. Nasza przyszła decyzja nie jest powodem dla której Bóg Stwórca nas kocha. On pokochał nas pierwszy, w innym wypadku my nigdy byśmy Go nie kochali.
##Praktyczne zastosowanie
Fakt, że to Bóg zdecydował zbawić swoich ludzi daje nam nadzieję, “że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (Rzymian 8:38-39). Jeżeli ufasz Chrystusowi i czujesz się dziś zniechęcony, to bądź pocieszony wiedząc że Pan ma ciebie w swoich rękach i nigdy nie pozwoli ci odejść.
##Fragmenty do dalszego rozważenia
A takie są dzieje rodu Izaaka, syna Abrahama: Abraham zrodził Izaaka. Izaak miał czterdzieści lat, gdy pojął za żonę Rebekę, córkę Betuela, Aramejczyka z Paddan-Aram, siostrę Labana, Aramejczyka. Izaak modlił się do Pana za żonę swoją, bo była niepłodna, a Pan wysłuchał go i Rebeka, żona jego, poczęła. A gdy dzieci trącały się w jej łonie, rzekła: Jeżeli tak się zdarza, to czemu mnie to spotyka? Poszła więc zapytać Pana. A Pan rzekł do niej: Dwa narody są w łonie twoim i dwa ludy wywiodą się z żywota twego. Jeden naród będzie miał przewagę nad drugim, starszy będzie służył młodszemu. A gdy nadszedł czas porodu, okazało się, że w jej łonie były bliźnięta. I wyszedł pierwszy, rudy, cały jak płaszcz włochaty; i nazwano go Ezaw. Następnie wyszedł brat jego, a ręką swą trzymał za piętę Ezawa; i nazwano go Jakub. Izaak zaś miał sześćdziesiąt lat, gdy ich zrodził. A gdy chłopcy wyrośli, Ezaw był mężem biegłym w myślistwie i żył na stepie. Jakub zaś był mężem spokojnym, mieszkającym w namiotach. Izaak miłował Ezawa, bo lubił dziczyznę, Rebeka natomiast kochała Jakuba. Księga Rodzaju 25:19–28
Gdyż ty jesteś świętym ludem Pana, Boga twego. Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, spośród wszystkich ludów na ziemi, abyś był jego wyłączną własnością. Nie dlatego, że jesteście liczniejsi niż wszystkie inne ludy, przylgnął Pan do was i was wybrał, gdyż jesteście najmniej liczni ze wszystkich ludów. Lecz w miłości swej ku wam i dlatego że dochowuje przysięgi, którą złożył waszym ojcom, wyprowadził was Pan możną ręką i wybawił cię z domu niewoli, z ręki faraona, króla egipskiego. Księga Powtórzonego Prawa 7:6–8
Obchodzono wtedy w Jerozolimie uroczystość poświęcenia świątyni. Była zima. I przechadzał się Jezus w świątyni, w przysionku Salomona. Wtedy Żydzi obstąpili go i rzekli mu: Jak długo trzymać będziesz dusze nasze w napięciu? Jeżeli jesteś Chrystusem, powiedz nam wyraźnie. Odpowiedział im Jezus: Powiedziałem wam, a nie wierzycie; dzieła, które Ja wykonuję w imieniu Ojca mojego, świadczą o mnie; lecz wy nie wierzycie, bo nie jesteście z owiec moich. Owce moje głosu mojego słuchają i Ja znam je, a one idą za mną. I Ja daję im żywot wieczny, i nie giną na wieki, i nikt nie wydrze ich z ręki mojej. Ojciec mój, który mi je dał, jest większy nad wszystkich i nikt nie może wydrzeć ich z ręki Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy. Ewangelia Jana 10:22-30
Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, a poświadcza mi to sumienie moje w Duchu Świętym, że mam wielki smutek i nieustanny ból w sercu swoim. Albowiem ja sam gotów byłem modlić się o to, by być odłączony od Chrystusa za braci moich, krewnych moich według ciała, Izraelitów, do których należy synostwo i chwała, i przymierza, i nadanie zakonu, i służba Boża, i obietnice, do których należą ojcowie i z których pochodzi Chrystus według ciała; Ten jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen. Ale nie jest tak, jakoby miało zawieść Słowo Boże. Albowiem nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem; i nie wszyscy są dziećmi, dlatego że są potomstwem Abrahamowym, lecz jest tak: Od Izaaka zwać się będzie potomstwo twoje. To znaczy, że nie dzieci cielesne są dziećmi Bożymi, lecz dzieci obietnicy liczą się za potomstwo. Albowiem tak brzmi słowo obietnicy: W oznaczonym czasie przyjdę i Sara będzie miała syna. Ale nie tylko to, gdyż dotyczy to również Rebeki, która miała dzieci z jednym mężem, praojcem naszym Izaakiem. Albowiem kiedy się one jeszcze nie narodziły ani też nie uczyniły nic dobrego lub złego - aby utrzymało się w mocy Boże postanowienie wybrania, oparte nie na uczynkach, lecz na tym, który powołuje - powiedziano jej, że starszy służyć będzie młodszemu, jak napisano: Jakuba umiłowałem, a Ezawem wzgardziłem. Cóż tedy powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Bynajmniej. Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję. A zatem nie zależy to od woli człowieka, ani od jego zabiegów, lecz od zmiłowania Bożego. Mówi bowiem Pismo do faraona: Na to cię wzbudziłem, aby okazać moc swoją na tobie i aby rozsławiono imię moje po całej ziemi. Zaiste więc, nad kim chce, okazuje zmiłowanie, a kogo chce przywodzi do zatwardziałości. A zatem, powiesz mi: Czemu jeszcze obwinia? Bo któż może przeciwstawić się jego woli? O człowiecze! Kimże ty jesteś, że wdajesz się w spór z Bogiem? Czy powie twór do twórcy: Czemuś mnie takim uczynił? Albo czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły ulepić jedno naczynie kosztowne, a drugie pospolite? A cóż, jeśli Bóg, chcąc okazać gniew i objawić moc swoją, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu przeznaczone na zagładę, a uczynił tak, aby objawić bogactwo chwały swojej nad naczyniami zmiłowania, które uprzednio przygotował ku chwale, takimi naczyniami jesteśmy i my, których powołał, nie tylko z Żydów, ale i z pogan, jak też u Ozeasza mówi: Nie mój lud nazwę moim ludem i tę, która nie była umiłowana, nazwę umiłowaną; i będzie tak, że na tym miejscu, gdzie im powiedziano: Nie jesteście ludem moim - nazwani będą synami Boga żywego. List do Rzymian 9:1-26