Jeden bowiem otrzymuje przez Ducha mowę mądrości, drugi przez tego samego Ducha mowę wiedzy, inny wiarę w tym samym Duchu, inny dar uzdrawiania w tym samym Duchu. Jeszcze inny dar czynienia cudów, inny dar proroctwa, inny dar rozróżniania duchów, inny różne rodzaje języków, inny wreszcie dar wykładania języków. (1 Koryntian 12:8-10)
Dar cudów jest zdolnością by wzywać Boga do zrobienia nadnaturalnych rzeczy objawiających Jego moc. Ludzie z darem cudów widzą Boga okazującego się w niezwyczajne sposoby, od codziennych małych rzeczy do dużych publicznych. Przykłady z Biblii to wyrzucanie demonów z ludzi, natura słuchająca autorytetu Bożego, zmarli powracający do życia. Oczywiście, te rzeczy są niezwykłe i nie zdarzają się regularnie, inaczej nie byłyby widziane jako cudowne. Ludzie z tym darem nie szukają znaków i cudów, ale oczekują że znaki i cuda będą obecne pośród ludzi idących za Jezusem.
Dzieje 2:22 mówią że Jezus robił wiele cudów, a Jana 20:20-31 mówią że Jezusa cuda miały dowieść że jest Bogiem. Jezus rozkazywał naturze (Marek 4:35-41), wyrzucał demony (Marek 5:1-13; Mateusz 12:22), chodził po wodzie (Marek 6:45-51), zamienił wodę w wino (Jan 2:1-11), nakarmił ponad 5000 ludzi śniadaniem dla chłopca (Jan 6:1-14). Apostołowie czynili wiele cudownych znaków (Dzieje 6:8), Paweł czynił “niezwykłe” cuda w Efezie (Dzieje 19:11). Paweł również wyrzucał demony (Dzieje 16:16-18), dla Pawła Bóg oślepił czarownika (Dzieje 13:6-12), wiele cudów było także w służbie Mojżesza, Eliasza i Elizeusza.